İşlem, mekanik öğütme gibi ısı oluşturmaz. Bu nedenle, daha yumuşak tozlar ve hassas malzemeler iyi çalışır. Jet öğütme, hassasiyet önemli olduğunda harika bir seçimdir. Çok çekici olan tekdüze parçacık boyutları elde eder.

Dairesel ve akışkan yataklı değirmenlerde, basınçlı gazdan hava veya buhar jetleri oluşur. Bu gazın gösterge basıncı 50 ila 120 psig'dir. En yaygın kullanılan gaz ticari olarak basınçlı havadır.

Aşırı ısıtılmış buhar (392–980°F) 100–220 psig'ye sıkıştırılabilir. Bu buhar, kolayca ısınmayan belirli ham besleme malzemeleri için faydalıdır. Kullanılan diğer gazlardan bazıları şunlardır:

• Malzemeleri oksidasyondan ve/veya yangından koruyabilen azot
• Argon, azottan daha pahalı olmasına rağmen başka bir inert seçenektir
• Parçacıklar arasında daha yüksek hızlı çarpışma elde etmek için kullanılan helyum

Parçacıkların çarpma anında parçalanmasına yetecek kadar momentum yaratmak için büyük miktarda enerji gerekir. Kompresör ve nozullar değirmende yüksek hava basıncını kinetik enerjiye dönüştürür. Büyük parçacıklar tekrar dolaşır ve birden fazla yüksek hızlı çarpışma kütlelerini kademeli olarak azaltır.

Bu noktada, dairesel ve akışkan yataklı değirmenler arasındaki farklar belirginleşir. Dairesel bir değirmende, küçük parçacıklar santrifüj kuvvetinden daha az etkilenir. Boyutları küçüldükçe, öğütme haznesindeki merkezi bir çıkışa doğru göç ederler.

Akışkan yataklı değirmende, daha küçük parçacıklar merkezi boşaltma portuna doğru hareket eder. Santrifüjlü bir sınıflandırıcı artık doğru boyuttaki parçacıkların porttan geçmesine izin verir. Daha büyük parçacıklar daha fazla indirgeme için yatağa geri döner.